آویشن گیاهی است علفی، دارای شاخه‌‌‌‌‌های زیاد و چوبی به ارتفاع تا ۳۰ سانتی متر که در نواحی کوهستانی در بین تخته سنگ می‌روید. ساقه‌‌‌‌‌های آویشن پوشیده از کرک و برگ‌‌‌‌‌های کوچک زیادی است. برگ‌‌‌‌‌های آن کوچک، لوزی شکل، نوک تیز و به صورت متقابل، بر روی ساقه قرار دارند. این برگ‌ها به رنگ خاکستری روشن و با بوی بسیار نافذ است و دارای دم برگ‌‌‌‌‌های کوچکی نیز است .بذور آویشن طی یک تا دو هفته در دمای 12-32 درجه سانتی گراد (54-90درجه فارنهایت) جوانه می‌زنند. گاهی اوقات جوانه زنی توسط نورتسریع می‌شودزمان کاشت مستقیم بذور اوایل بهار یا اواسط پاییز است. عمق کاشت کمتر از 0.5 سانتیمتر و میزان بذر لازم آویشن 5 تا 6 کیلوگرم در هکتار است.بهترین خاک برای کشت و کار آویشن خاکی است با بافت متوسط، دانه بندی کوچک، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهک و غنی از عناصر غذایی، این گیاه در خاک‌‌‌‌های ضعیف رشد خوبی ندارد و در خاک رسی سنگین مقدار اسانس در آویشن به شدت پایین می‌آید. بعلت ریزی بذر آویشن بهتر است به نسبت 5 یا 6 به 1 با ماسه بادی مخلوط گردد و سپس در خزانه کشت شود. هر چه پوشش نازکتر باشد بذور سریعتر جوانه می‌زنند اما ممکن است خشک شوند به همین دلیل آبیاری منظم و سایه دهی لازم است، بعد از جوانه زنی رشد بسیار کند است و در این حالت علف‌‌‌‌های هرز به آسانی رشد می‌کنند که وجین علف‌‌‌‌های هرز لازم است. خواص آویشن: – خلط آور و ضد سرفه‌ – خاصیت ضد میکروب – ضد خارش، ضد میکروب، مالشی قرمز کننده و محرک، محلول‌‌‌‌‌های حمام و محلول‌‌‌‌‌های غرغره برای کاهش تورم دهان و گلو – مصرف آن به صورت پودر در بعضی ادویه‌جات و ترشی‌ها